Μπορεί το καλοκαίρι να φτάνει στο τέλος του αλλά ο καιρός είναι ακόμα ζεστός! Εάν λοιπόν χορτάσατε με τις βουτιές σας στη θάλασσας, σας προτείνουμε πανέμορφες διαδρομές στη φύση, ανακαλύπτοντας λίμνες και ποτάμια ιδανικά για μπάνιο! Πιστέψτε μας, η εμπειρία είναι πραγματικά μοναδική!
Βουτιές στη λίμνη Τσιβλού
Το τοπίο είναι μοναδικό, καθώς το πυκνό πευκοδάσος ξεκινά από τις κορφές και φτάνει ως τα νερά της μικρής λίμνης. Η λίμνη είναι πλούσια σε ψάρια και για αυτό συχνά όλο και κάποιος ψαράς θα κρατά το καλάμι του, καθισμένος κάτω από τα πεύκα, δοκιμάζοντας την τύχη του. Το καλοκαίρι το τοπίο ζωηρεύει από τη συχνή παρουσία των κατασκηνωτών και των κολυμβητών, οι οποίοι αυλακώνουν τον γαλαζοπράσινο «καθρέφτη».Ακόμη μια ευκαιρία για μπάνιο σε αυτή την περιοχή αγγίζει τα όρια του μύθου.
«Βάπτισμα» στον Βοϊδομάτη
Στα μισά του δρόμου από το Μεγάλο στο Μικρό Πάπιγκο, μια πετροκτισμένη πύλη είναι το σημάδι για το ενδιαφέρον σημείο της διαδρομής. Το μονοπάτι αριστερά χώνεται μέσα στη ρεματιά για να συναντήσει τους διαδοχικούς καταρράκτες οι οποίοι ηρεμούν για λίγο, δημιουργώντας σμαραγδένιες λιμνούλες, προτού να «ξαναγκρεμιστούν» πάνω στις λείες πέτρες. Αυτές είναι οι ειδυλλιακές κολυμπήθρες, οι οβίρες όπως τις λένε οι ντόπιοι. Εδώ το παιχνίδι είναι να ανεβεί ο επισκέπτης αντίθετα τους καταρράκτες, ώσπου να καταφέρει να φθάσει στον πρώτο, μέσα σε «καταρρακτώδη» βροχή. Μπορεί να τα καταφέρει σε όλους, εκτός από τον τελευταίο, ο οποίος είναι αρκετά ψηλός. Αλλιώς το μονοπάτι «να ‘ναι καλά» το οποίο φθάνει ως την πρώτη κολυμπήθρα. Πάντως και το απλό μπάνιο στις μικρές λίμνες είναι κατόρθωμα, αφού αυτά τα νερά, τα οποία πιο κάτω ενώνονται με άλλα για να δημιουργήσουν τον Βοϊδομάτη, ένα από τα καθαρότερα σαν το μάτι του βοδιού όπως λέει και το όνομά του αλλά και πιο παγωμένα ποτάμια της Ευρώπης.
Στις πηγές του Βοϊδομάτη μέσα στο φαράγγι του Βίκου μπορεί να φθάσει ο επισκέπτης ακολουθώντας μιαν εκπληκτική πεζοπορική διαδρομή με διάρκεια 1 ώρα και 30 λεπτά η αφετηρία της οποίας είναι το Μικρό Πάπιγκο.
Ηλιοθεραπεία στη Δρακολίμνη
Μπορεί το όνομά της να τρομάζει, όμως στη Δρακολίμνη δεν κατοικεί κάποιος δράκος, αλλά μονάχα οι αλπικοί τρίτωνες. Ο επισκέπτης που θα φθάσει εδώ μπορεί άφοβα να ακολουθήσει το παράδειγμά τους. Να βουτήξει στα νερά και μετά να κάνει ηλιοθεραπεία κοντά στα 2.000 μ. υψόμετρο.
Η Δρακολίμνη βρίσκεται πάνω σε μια πολύ γνωστή, ομαλή ορειβατική διαδρομή η οποία αρχίζει επίσης από το Μικρό Πάπιγκο, σκαρφαλώνει στην Γκαμήλα, περνά από το ορειβατικό καταφύγιο και φθάνει στη Δρακολίμνη, προσφέροντας συνεχώς θαυμάσιες πανοραμικές εικόνες. Η διάρκεια της πεζοπορίας είναι 4 ώρες και 30 λεπτά.
Η αποκάλυψη του «πάντα βρέχει»
Ελάχιστοι είχαν την τύχη να βρεθούν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Οι οδηγοί βουνού που το «ανακάλυψαν» το ονόμασαν «πάντα βρέχει» και έλεγαν ότι βρίσκεται κάπου στην Ευρυτανία, κρατώντας μυστικό το ακριβές στίγμα του. Η διαδρομή προς την πιο εντυπωσιακή, σχεδόν εξωτική, έξαρση του πλούσιου ευρυτανικού τοπίου αρχίζει από το Κρίκελο, αντιπροσωπευτικό παραδοσιακό χωριό της περιοχής. Από εδώ ο δρόμος τραβά για το χωριό Ψιανά, από όπου ξεκινά το μονοπάτι για τον Κρικελοπόταμο.
Η πεζοπορία ως το ποτάμι διαρκεί μισή ώρα. Μετά η διαδρομή εξελίσσεται προς τα βόρεια μέσα στην κοίτη του Κρικελοπόταμου και κάτω από τη σκιά της ψηλής Καλιακούδας. Σε όλη τη διάρκεια της δίωρης πεζοπορίας, οι ευκαιρίες για επαφή με το νερό είναι άπειρες. Ομως η αποκάλυψη συμβαίνει εκεί όπου το φαράγγι στενεύει πολύ και ο επισκέπτης βρίσκεται μέσα σε συνεχή «βροχή». Σαν σε τοπίο των τροπικών, τα νερά πέφτουν από την κορυφή των τοιχωμάτων του φαραγγιού και είναι αδύνατο να αντισταθεί ο επισκέπτης στην πρόκληση να περπατήσει μέσα σε αυτή τη «βροχή».
«Υδρομασάζ» στον Βενέτικο
Ο Βενέτικος στα Γρεβενά με τα πράσινα νερά, είναι σίγουρα ένας από τους ομορφότερους ποταμούς της Ελλάδας. Κάτω από το χωριό Σπήλαιο, περνώντας το ποτάμι μέσα από το εντυπωσιακά στενό και βαθύ φαράγγι της Πορτίτσας δημιουργεί ένα καταπληκτικό τοπίο στο οποίο συναντώνται η ομορφιά, η επιβλητικότητα και η ζωντάνια της φύσης, με τα έργα της παράδοσης των ανθρώπων. Την παρθενικότητα αυτής της περιοχής αποδεικνύει η ύπαρξη εκεί δύο από τα πιο σπάνια είδη πουλιών, του μικρόσωμου αιγυπτιακού γύπα και του μαύρου πελαργού. Δύο χωματόδρομοι οι οποίοι ξεκινούν από το Σπήλαιο καταλήγουν ο ένας στην είσοδο και ο άλλος στην έξοδο του φαραγγιού. Ακριβώς στην είσοδο το πέτρινο μονότοξο γεφύρι της Πορτίτσας συνδέει τις δύο όχθες του ποταμού, προτού αυτές να ορθωθούν και να γίνουν θεόρατοι βράχοι. Στην έξοδο του φαραγγιού στέκουν ακόμη οι παλιοί νερόμυλοι, οι «δριτσέλες». Εκεί το ποτάμι στριφογυρίζει και αφρίζει ανάμεσα στους λείους βράχους, δημιουργώντας φυσικά «υδρομασάζ» τα οποία μπορούν να απολαύσουν οι επισκέπτες.
Ο Βενέτικος είναι από τα πιο κατάλληλα ποτάμια για ακόμη ένα παιχνίδι με το νερό, το ράφτινγκ. Το εύκολο κομμάτι με τις λίγες στροφές για «ήσυχη» κατάβαση αρχίζει από τη γέφυρα του Σπανού και τελειώνει στη γέφυρα Ελευθεροχωρίου. Η κατάβαση διαρκεί 1 ώρα και 30 λεπτά. Το πιο δύσκολο τεχνικό κομμάτι, με αρκετές στροφές, ξεκινά από εκεί όπου τελειώνει το πρώτο και ύστερα από 2 ώρες συναντά τον Αλιάκμονα στο χωριό Αγάπη
Μπάνιο και κάνιονιγκ στο φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς
Το φαράγγι της Μαύρης Σπηλιάς στην Ευρυτανία είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στον θαυμαστό κόσμο του κάνιονιγκ. Βρίσκεται κοντά στον Προυσό και η σπηλιά που του έχει δώσει το όνομά της είναι δεμένη με θρύλους και ιστορικά γεγονότα της περιοχής.
Το μονοπάτι για το φαράγγι ξεκινά από τη γέφυρα της Καστανιάς. Ο απαραίτητος εξοπλισμός είναι μαγιό, κράνος, μποντριέ, στατικά σχοινιά, ιμάντες, καραμπίνερ και «οκτάρια». Η διαδρομή ακολουθεί τη δεξιά κοίτη του ρέματος και προχωρεί βαθιά στην ομορφιά της φύσης και στα «έργα» του νερού. Υστερα από μισή ώρα πεζοπορίας εμφανίζεται η όντως μαύρη σπηλιά. Το πρώτο βάπτισμα γίνεται με «ραπέλ», κατάβαση με σχοινί, μέσα από καταρράκτη ύψους επτά μέτρων ο οποίος καταλήγει σε φυσική πισίνα. Το παιχνίδι με τους διαδοχικούς καταρράκτες κρατά τρεις ώρες
Κολύμπι και κανόε καγιάκ στη λίμνη Πλαστήρα
Στην αγκαλιά των Θεσσαλικών Αγράφων η λίμνη Πλαστήρα, με τις κατάφυτες πλαγιές να κατεβαίνουν ως τα σκουροπράσινα νερά και τους παραλίμνιους οικισμούς, παραμένει ένα από τα πιο ειδυλλιακά ορεινά τοπία. Οι δροσερές όχθες και τα μικρά νησάκια είναι πρόκληση για τους εξερευνητές επισκέπτες. Το καλύτερο μέσο για αυτό τον σκοπό είναι τα διθέσια κανόε καγιάκ, τα πολύ άνετα, ιδανικά σκάφη για τις λίμνες και γενικώς για ήρεμα νερά. Τα κανόε καγιάκ έχουν μεγάλη ευστάθεια, αλλά αν όσο διαρκεί ακόμη το καλοκαίρι οι επιβάτες τους θέλουν να βρεθούν στο νερό μπορούν να το κάνουν. Αλλιώς έχουν τη δυνατότητα να κολυμπήσουν στην πλαζ της Πεζούλας ή του Λαμπερού.
Αλλος κατάλληλος τόπος για ταξίδι με κανόε καγιάκ είναι στη λίμνη των Κρεμαστών, δίπλα στη γέφυρα του Μανώλη, ανάμεσα σε νησάκια και μικρά φιόρδ.
Λίμνη Μούστου, Αρκαδία
Ο υδροβιότοπος του Μουστού εντάχθηκε το 2000 στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura , χαρακτηριζόμενος παράλληλα προστατευόμενη περιοχή. Αποτελεί καταφύγιο για χιλιάδες αποδημητικά πουλιά εδώ και πολλά χρόνια. Η πανίδα της περιοχής είναι ιδιαίτερα πλούσια τόσο σε είδη πτηνών όσο και σε είδη ψαριών. Αγριόκυκνοι , αγριόπαπιες , νερόκοτες αλλά και κέφαλοι , χέλια ζουν στην λίμνη σε ισορροπία. Η χλωρίδα της λίμνης είναι κατά βάση καλάμια , κυκλάμινα , παπαρούνες καθώς και ένα πολύ ιδιαίτερο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα το Μανουσάκι.
Από άποψη δραστηριοτήτων η περιοχή προσφέρει κατά βάση ηρεμία. Περίπατοι , παρατηρήσεις πουλιών και γενικά δραστηριότητες οι οποίες επιδεικνύουν σεβασμό προς την Φύση και το Περιβάλλον αναπτύσσονται στην περιοχή. Πέρα αυτού υπάρχουν κομμάτια της λίμνης στα οποία πολλοί έχουν την ευκαιρία να κάνουν ακόμη και μπάνιο. Το παγωμένο νερό αλλά και τα υπόλοιπα υλικά της λίμνης δίνουν στον τόπο ιαματικές ικανότητες. Άνθρωποι με προβλήματα αρθριτικών βρίσκουν ένα ιδανικό χώρο για αυτούς. Επίσης η θερμοκρασία του νερού , η οποία είναι περίπου 14 οC , σε συνδυασμό με την ζέστη που επικρατεί στην περιοχή τονώνουν το δέρμα κάνοντας το να φαίνεται ακόμη νεότερο.
Λίμνη Σκρα, η “γαλάζια” λίμνη
Βρίσκεται λίγο πιο έξω από το Κιλκίς και είναι γνωστή ως “γαλάζια λίμνη”, εξαιτίας του υπέροχου χρώματος των νερών της που οφείλεται στους απολιθωμένους μικροοργανισμούς που υπάρχουν στο βυθό της.
Ο λόγος για τη λίμνη Σκρα που σχηματίζεται από ρυάκια του όρους Πάικου, που τρέχουν μαζί και καταλήγουν στους καταρράκτες του Σκρα (πήραν το όνομα τους από το χωριό Σκρα, που βρίσκεται στα βόρεια), με τους χαρακτηριστικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες και τα κρυστάλλινα νερά, πέφτοντας στη συνέχεια στο σημείο αυτό δημιουργώντας τη λίμνη, το βάθος της οποίας φτάνει τα 4 μέτρα.
Πλαζ Κούλας, Πρέσπες
Εδώ μπορείς να κολυμπήσεις στα νερά των Πρεσπών. Οι ντόπιοι τη χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια, και πρόσφατα αποφασίστηκε από το κράτος και η αναδιαμόρφωση και εκμετάλλευσή της. Μαζί μπορείτε να απολάυσετε την ντόπια κουζίνα αλλά και αμέτρητα είδη πουλιών που ζουν εδώ.
Πηγή: tovima.gr